szarość dnia

samotna ławka w parku czeka na nas
siadamy blisko bierzesz mnie za rękę
przyniosłeś kwiaty zimnego szampana
do pełni szczęścia nie trzeba nic więcej

lecz to fantazja tylko nie wspomnienie
bo wcześniej los nam drogi pokrzyżował
pozostawiając smutny obraz ciebie
który ukryłam w marzeniach i słowach

http:poema.plpublikacja188838-szarosc-dnia

Izabela