JESIEŃ ŻYCIA

Jesień kosze darów niesie
Barwami się w słońcu mieni
Potrafi się rumienić
Młodości zazdrości
Nie stroni od miłości
Dojrzałości hołd oddaje
Kwitnie choć nie jest majem
Do starości powoli zmierza
Zatrzymać się nie zamierza

Jesień w kolory bogata
Policzy człowiekowi lata
Zachwyca i czaruje
Marzenia senne snuje

Kiedy owoc dojrzeje
Czasem smutkiem powieje
I odbierze nadzieję
Głęboko zasmuci
Gdy szaty swe zrzuci
Nostalgii się oddaje
Samotne serca rozterkom poddaje

Bukiety kwiatów przyniesie
Wspaniałomyślna jesień
Urokiem zniewoli
Zamyśli się i przyśnie
Odejdzie powoli
Czar pryśnie
Wszystko przeminie
W ostatniej życia godzinie

Cieszmy się więc chwilą
Które życie nam umilą!