jesteśmy jak cykady* które po siedemnastu latach wyszły z ziemi by się rozmnażać pewnie gdybyśmy spojrzeli na siebie, jak na te owady, z boku wspaniały musielibyśmy uzyskać widok tej wielkiej, tak krótko tuż przed własną śmiercią w (nie)przypadkowych parach ucztującej chmary . . 1 7
