CM XXVIII - Pętla (cała wstecz)

Automaton
na granicy rozpadu

tężeją
pętle zdarzeń

czarny monolit
karmiony krzywizną
myśli

kły przerastają czaszkę




pluję źrenicznymi
gwoździami

rykoszetem


Xii

Średnia ocena: 10
Kategoria: Inne Data dodania 2013-10-19 15:53
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < Xii > < wiersze >
Xii | 2013-10-20 15:05 |
Coś w tym jest Michale, może to taki dziwny czas... Miejmy nadzieję,że szybko przeminie. Dziękuję Magdis, i Tobie też, Buntowniku - tak to czasem jest, że niektóre wiersze trafiają tylko w odpowiednim momencie, albo i wcale...
Magdis | 2013-10-20 13:42 |
Czytałam go już tyle razy. Za każdym razem widzę inne szaleństwo. Talent.
Michal76 | 2013-10-19 21:51 |
"Automaton na granicy rozpadu" nie wróży niczego dobrego. Trafia we mnie dzisiaj (ostatnio) mocno. Pozdrawiam, automaton2.
buntownik_19 | 2013-10-19 17:46 |
jakoś nie mogę go ogarnąć. Próbowałem go czytać wspak ale też jakoś nie mogę go załapać. może nie dzisiaj...
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się