Na śmierć i życie

GdzieÅ› tam siÄ™ czai za rogiem
biała dama z kosą na plecach
idzie i zbiera plony
jedna dusza druga potem trzecia
I tak już tych dusz pełen worek miała
nagle zasłabła łzami się zalała
po co mam zbierać was marne wy dusze
później ten ciężar wszędzie dźwigać muszę
jestem panią w swym własnym niebycie
po co mi walki toczyć na śmierć i na życie.


zarumienionaiwona

Åšrednia ocena: 10
Kategoria: Inne Data dodania 2014-01-06 21:07
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < zarumienionaiwona > < wiersze >
p_s | 2015-02-22 15:35 |
dobry, jednak ja jÄ… widzÄ™ ubranÄ… na czarno ;-)
szybcia | 2014-01-07 07:58 |
taż ona nie walczy- zwyczajnie,przychodzi i bierze:))) dobry wiersz*****
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się