Minęło
Wędrując po zmroku z księżycem
dotykam naszych marzeń
rzuconych na wiatr
to babie lato
tak złudnych i ulotnych jak szczęście
a postrzępionych jak nogawki jeansów
jak sęp rozdzieram Twoje ciało
i karmię się nadzieją, że powrócisz
zarumienionaiwona
|