''Owinięci snem''

Drżała...
omotana coraz
trwalszą nicią wijącą.

Między słowy
uwikłana.

Smakiem sylab
z jego ust płynących
rozsmakowana.

Spijać pragnęła
kolejne wersy
bez zmęczenia.

Naiwnie wpatrzona
w idealny blask
postaci niepozornej.

Owinięta snem
swej wyobraźni
rozszalałej - miłością
napędzanej śmiało.

Zaspało tło
dzień minął się
z nocą bezkarnie.

Jawa wtopiła się
w marę czułości
niezmierzonej.

Zadrżał świat
odkryli nowy ląd.

Przystań nieidealnych
dla siebie-wyśnionych
zwyczajnych niezwyczajnych.