Są chwile, kiedy lustro zimnym obrazem
zmieniającym wszystko dotąd zaistniałe się staje.
Ludzką rzeźbą wszystko inne niż gładkiej prawdy.
Kiedy w spojrzeniu spod łuku napiętego do granic
''padają'' słowa surowe i jak syczący język szorstkie,
w który, jak woda po goleniu w ranie, okropnie parzą.
