Laleczka z porcelany

Tuz za zakrętem
zjawiło się na progach
zrosiło usta ...były spragnione
mruczy,
kołysze w rytmie
ballad wyśnionych.

Spojrzałam,onieśmielona
płonie ...już płomieniem,
odzyskało barwę i mowę
ciemnoczerwone,
mocno trzymam...nie rozbiję się o ziemię

patrze za siebie
by wyrwać się z mocy....niezrozumienia

krucha...laleczka z porcelany

Średnia ocena:

Kategoria: Życie

Data dodania 2014-02-03 21:44

Komentarz autora:

Napisz wiadomość

Dodaj do listy znajomych

Michal76 | 2014-02-12 20:58 |

Bardzo ciekawy wiersz. Ujmujące zakończenie.

roman | 2014-02-04 23:12 |

czasem z porcelany ale czasem ze stali i wiele może znieść

Hania24 | 2014-02-04 21:02 |

mam nadzieję karolu że moc jest zemną serdeczności

kazap57 | 2014-02-04 20:53 |

szarość odzyskała barwy,dzięki Twojej sile, dasz rade jest w Tobie moc

Hania24 | 2014-02-04 20:46 |

Cieszę się że słowa przemawiają do Ciebie szybcia...pozdrawiam wszystkich gorąco

szybcia | 2014-02-04 20:44 |

patrze za siebie by wyrwać się z mocy....niezrozumienia - najbardziej przemawia:)***

Cairena | 2014-02-03 23:35 |

Człowiek jest kruchy jak z porcelany, czasem chcemy wreszcie zrozumieć, dlaczego tak sie dzieje, ale to pytanie ciagle zostaje bez odpowiedzi...*

Ziela | 2014-02-03 21:55 |

Przemawiające, choć trochę nie rozumiem 5=

Brak komentarzy