sowa

nocą pochwyciła światło gwiazd
pośród starych konarów
pohukując tęsknie
patrolując śpiące obrzeża miast
płynęła po czarnym niebie
bezszelestnie
tajemnej wiedzy wcale nie posiada
a trumienny połysk piór
nie wróży śmierci
poświęciła się dla triumfu światła
w jej samotnym smutku
jest tyle poezji

Średnia ocena:

Kategoria: Inne

Data dodania 2014-02-12 04:40

Komentarz autora:

Napisz wiadomość

Dodaj do listy znajomych

kazap57 | 2014-02-12 22:31 |

samotność i smutek zawsze wyzwala chłód

Hania24 | 2014-02-12 22:25 |

wspaniale piszesz masz w sobie taka moc do tworzenia rzeczywistości na granicy dwóch światów wspaniale to robisz bardzo Cię podziwiam...pozdrawiam

Michal76 | 2014-02-12 21:21 |

Pewnie tylko tam, ... siedzimy sami z nią, jak dwaj rozbitkowie w środku nocy, w pustym barze.

Sunirgerep | 2014-02-12 12:30 |

Poświęcenie :) Pozdrawiam

rafal | 2014-02-12 11:23 |

jest tyle poezji - istotnie-czasami sie zastanawiam czy warta skórka za wyprawkę - miło być głupio szczęsliwym i nie miec potrzeby pisania wierszy. 5

Brak komentarzy