NN: 010 (Przeobrażenie)

ten koniec świata
ograbiony

z ruin i lamentów

słońce wzeszło
tak jak wschodzi zawsze
tak jak nie wschodzi nigdy

nietknięte trwają
lustra i zegarów tarcze

tylko to odbicie
lśniące w odmętach

źrenic

Xii

Średnia ocena:

Kategoria: Inne

Data dodania 2014-02-15 22:55

Komentarz autora:

Strona glówna

< Xii >

< wiersze >

Xii | 2014-02-17 12:43 |

Jeden z niewielu, który na swój własny sposób rozumiem, żeby było zabawniej.

Michal76 | 2014-02-16 12:14 |

Niezwykle zastanawiający utwór.

WarDestruction | 2014-02-16 09:57 |

Zastanawiający jak zawsze.

kazap57 | 2014-02-15 23:33 |

często patrząc na odbicie w lustrze nie potrafimy dostrzec siebie

Brak komentarzy