Spacer w milczeniu

45 Cykl. Zawinięty w biel



przemierza na oślep
długim korytarzem
zna tutaj każde zadrapanie
na białych ścianach
zagięcia na wydeptanej wykładzinie
omija slalomem

bez słowa zupełnie wyłączony
w odizolowaniu
patrzy na skrzywione twarze
pełne bólu cierpienia

w milczeniu
znika w zielonej sali





11.02.2013.


kazap57

Średnia ocena: 10
Kategoria: Inne Data dodania 2014-03-27 19:36
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < kazap57 > < wiersze >
kazap57 | 2014-03-31 14:20 |
niestety samotność nas zniewala i boli - wie nie pisac o niej
Conte | 2014-03-28 21:33 |
Jak zwykle ...być może będę nieznośnie powtarzalski , ale nijak mi powiedzieć że nie jest piękny Twój wiersz choć temat jakiś bez kolorów:)
roman | 2014-03-28 18:11 |
samotność w cierpieniu, chorobie, bólu - trudne to tematy
kazap57 | 2014-03-28 13:17 |
tajemnica, cierpienie w bieli i walka w długie samotne noce, pełen cierpienia i bólu - tak ta biel bardzo przygnębia - niestety - pozdrawiam
Hania24 | 2014-03-28 00:40 |
ta biel przygnębia chodz jest czysta ma siłę zawartą w cierpieniu i smutku ...pięknie pozdrawiam renia
skala | 2014-03-27 23:37 |
ból cierpienie samotność i co dalej tego nikt nie wie
Ola | 2014-03-27 22:52 |
taka biała samotność, znana mi czasem...
ave | 2014-03-27 22:40 |
Czuje się cierpienie w tym wierszu i samotność,ale również zawoalowaną tajemnicę cierpiącej duszy.
Cairena | 2014-03-27 21:19 |
Ten wiersz Karolu dla mnie jest wielką, głęboką tajemnicą...* pozdrawiam
kazap57 | 2014-03-27 20:52 |
dziekuję za ocenę szkoda ze bez komentarza
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się