kolana odkryte ułagodzić pragnę

Otulę cię szalem z marzeń. Pokażę oblicze
Dzisiejszego dnia wczorajszej nocy i poranka
Jutrzejszego w których odnajdziesz dopełnienie
Swoich najtajniejszych snów. Zaspokojenie błogie
Ogarnie cały twój majestat przeogromny.

Zmierzch potrząśnie pamięcią naszą szaloną
Biegającą dokoła jakby bez sensu
Szukającą w przeszłości chwil zagubionych
Które można by zmienić aby odnaleźć siebie
Prawdziwego. Lustrzane odbicie pustego pokoju
Do którego klucz zgubiliśmy przed wielu laty.
Miejsce którego jeszcze nie znamy.

Uzależniony jestem od płaskości twojego brzucha
I ud rozwartych niczym okien na różne strony
Świata. Od śpiewów nocnych dziennych
I porannych - balsamu dla uszu i duszy
Ukojeniem. Pochłania mnie blask twoich oczu
I spojrzenie kruszące twarde mury
Głów. Uśmiech spijany z warg zagryzanych
Do ostatniej kropli krwi i słowa -
Same w sobie będące obietnicą
Spełnioną i dokonaną. Wyobrażeniem przyszłości.

Uzależniony jestem od przebudzeń twoich porannych
Gdy - niestrudzenie - mruczysz i przeciągasz się.
Pochłania mnie twój zapach. Tarzam się w nim
Niepokornie. Do ostatniego momentu
Studzącego krew tężejącą w żyłach
Od nadmiaru wrzenia. Gdy - kropla po kropli - spijam
Nektary niewinnego wypełnienia.