Ludzki obraz

Dla jednych uczucie
Dla drugich to
Co materia jest
Jest kierunkowskazem w życiu
Dbają oto i pielęgnuje
Aby rozszerzało się
W jego marnym świecie
Może ktoś obcy
Nieznajomy lub bliska osoba
Nazwie mnie idiotą
Świrem lub głupcem
To odpowiem mu
Że mój jedyny świat
Który każdy może mieć taki
Jest to świeże powietrze
W ciepłe wiosenne dni
Oraz piękna i radosna
Piosenka płynąca w sercach
Tak wielkim i bezbronnym
Jakie jest istnienie ptaków
Na tym świecie
Gdzie każdy spieszy się
Niewiadomo po co?
Oraz świat maszyn
Bez których większość osób
Nie mogłoby normalnie żyć
Bo tak już przyzwyczaiło się
Do wszelkiego rodzaju wygód
Ten mój świat
Jest wielki i ogromny
Bo to otoczenie
Które otacza mnie
I każdego z nas
W codziennym życiu
Gdyby każdy z nas
Zatrzymałby się gdzieś
Gdzie nie ma wcale
Domów, ulic, fabryk
Tylko lasy, łąki
A w nich zwierzęta
To czy wtedy nie wydawałoby się
Że to rajski Eden
Który każdy z nas czeka po swojej śmierci?
Gdzie nie ma żalu, złości
Czy nawet zmartwień tylko radość ducha
I harmonia z miłością połączona ze śpiewem ptaków
I otaczające ciepło łagodnych promieni słonecznych
Pobudzającego nasze zmysły
Wyobraźni, dotyku, węchu
Oraz chęć zapomnienia
O wszystkich troskach i kłopotach
Towarzyszącym w codziennym życiu
Wiec zwalczmy tych
Co psują ten piękny świat
Który powinien być prawdziwą wartością
Każdego z nas i oznaka tego świata
I stwórzmy taki świat który będzie trwał wiecznie
I nie będzie zniszczony przez nas

poeta25