nadszedł czas wyciszenia
myśli zatrzymane w zadumie
a słowa zamknięte w ustach
zapanowała cisza
wartości życia
schowane głęboko
oddajemy się pokucie
docieramy do wnętrza duszy
w modlitwie
przeżywamy misterium
dając świadectwo
swojej wiary
przekazywanej
z pokolenia na pokolenie
fioletowy kolor
w domu Pana
przypomina o cierpieniu
a kołatki o śmierci
w skupieniu i zamyśleniu
przeżywamy ten czas
Każdy chciałby z Nim porozmawiać. Pytanie, czy cokolwiek bylibyśmy w stanie powiedzieć, gdybyśmy Go zobaczyli. Co do wiersza, zgadzam się po części, jednak odbieram go nieco inaczej, bo gdybym oceniała go bezpośrednio swoim okiem, to z racji, że nie jestem chrześcijanką, ocena by była dużo niższa, a niezasłużona.
