bóle fantomowe

mróz ściął młode pędy uczuć
nieśmiało wzrastające na starym drzewie
jakby na gorący olej zamrożone mięso rzucił
nic nie czuję
a jednak cierpię

skazana na kolejną wiosnę
przetrwałam zimę jak zieloność bukszpanu
znów bujne źdźbła marzeń spod stóp wyrosną
jak nadzieja
regularnie przycinane

pielęgnuję ogrody rozterek
żeby drzewo nie straciło żadnej gałęzi
każda jest jak jeden rok i znaczy tak wiele
choć się buntuje
pamięć jednak cierpi

Średnia ocena:

Kategoria: Inne

Data dodania 2014-04-21 10:11

Komentarz autora:

Napisz wiadomość

Dodaj do listy znajomych

girl_anachronism | 2014-04-22 16:12 |

Jejku... jakie to smutne i jakie piękne.

kazap57 | 2014-04-22 15:51 |

pomimo smutku w Twoim wierszu zieleń nadziei - a pamięć i tak zatrzyma każdy obraz

rafal | 2014-04-22 14:41 |

nic nie czuję a jednak cierpię - no własnie...mnie tak to zmeczyło ze jednak postanowiłem znowu czuć. A wiersz-w samo sedno. 5*

roman | 2014-04-21 13:26 |

gorzkie słowa

danio | 2014-04-21 13:07 |

mocny i piękny...

anias | 2014-04-21 11:54 |

marzenia, pamięć, nadzieja.... a potem boli... mocno i jakże prawdziwie...

skala | 2014-04-21 11:19 |

no no mocny

Conte | 2014-04-21 10:27 |

Fantom nie czuje nic... jest bez duszy. Piękny wiersz

Brak komentarzy