Rozdarcie

Pamiętam doskonale
staliśmy na rozstaju dróg
Pomiędzy Nami Śmierć, pytania i przede wszystkim Bóg
Pamiętam było ich tyle
W ciemności nie wiedziałam gdzie pójść
Chciałam pochwycić Cię sobą
I zabrać w jedną z tych dróg
Niestety błądziliśmy
I w końcu się zgubiliśmy
Wołałam głośno gdzie jesteś?
A do mnie Cisza wołała
Byliśmy zbyt zrozpaczeni
Ta chwila nas przerastała
To prawda
Daliśmy się jej pokonać
ale po latach wielu
To co nie było w nas Siłą
Spodobało się Jemu
Więc tak na nasze szczęście
Dał Nam to przyzwolenie
By z tej niemocy stworzyć naszych serc uwielbienie
Przemienił miłość w przyjaźń
jak ciało zamienił w chleb
Byśmy ją mogli spożywać
I wspólnie uśmiechać się!



cespugliogazeta_pl

Średnia ocena: 10
Kategoria: Życie Data dodania 2014-04-28 10:39
Komentarz autora: Wiersz mówi o trudnej miłości, uczuciu dziewczyny i chłopaka, który załamany po śmierci matki wybrał kapłństwo.
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < cespugliogazeta_pl > wiersze >
kazap57 | 2014-04-28 17:47 |
refleksja i życiowe wybory
Cairena | 2014-04-28 15:02 |
Mądre słowa,powołanie jest nie do odparcia, wykonyjemy to do czego jestesmy powołani, ludzie z takim darem wykonują swoje zadania, pracę ,dobrze i z sercem...*
Conte | 2014-04-28 10:54 |
Skoro takie było jego powołanie...pięknie napisane:-)
Conte | 2014-04-28 10:54 |
Skoro takie było jego powołanie...pięknie napisane:-)
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się