K.O. n-11: Decrescendo I

zawieszona w pędzie
wiecznej metamorfozy
gasi naftową lampę

rozsuwa zasłony

oślepiona siłą
życiodajnych promieni

pewnego dnia unicestwią
wszystko

miękkimi wargami musnąwszy
wgryzła się w nadgniłe
jabłko

Xii

Średnia ocena:

Kategoria: Życie

Data dodania 2014-05-02 09:35

Komentarz autora:

Strona glówna

< Xii >

< wiersze >

szybcia | 2014-05-24 11:42 |

aj aj - takie cacko przeoczyłam-pięknie stopniujesz atmosferę,opada napięcie by w końcu...to nadgniłe jabłko******** perełka

Michal76 | 2014-05-02 16:33 |

To jabłko to twardy orzech do zgryzienia. Nie idziesz na łatwiznę - to się ceni. Pozdrawiam.

Ziela | 2014-05-02 11:01 |

Trudny i mocny. Nie odpowiada mi ten styl, ale aż 5.

Brak komentarzy