Jak pusta butelka wywietrzała
Dusza wyszła z jej ciała
Piękno uwiędło
Namiętność ją zżarła
Do samego końca
Bezwstydna niewolnica swojej duszy
Naga i brudna, po ziemi wciąż pełza
Pozwólmy jej odejść w spokoju,
Niech nagość zabierze ze sobą
Ze szklanym wzrokiem
I spuszczoną głową
