ugina się umysł pod naporem coraz dziwniejsze mary śni wszystko przeradza w paranoje pękają szczelne jaźni drzwi uczuć zbrodniarze serc upiory na bankiecie cudzych snów nerwowo ostrzą swoje szpony skryte za kurtyną słów gospodarz nie podejmie walki jego serce już skuł lód uczucia zdobią katafalki tańcząc w takt żałobnych nut
hohenheim
