Ławeczka

Niby zwykła rzecz
Ale jednak coś w niej jest
Każdej wiosny
Wita ją ptaków śpiew radosny
Stoi pośrodku ogrodu
Nie przeszkadza nigdy nikomu
Stara i zniszczona
Ale moja ulubiona
Wiele przeżyła
Wiele widziała
Mimo, że duszy nigdy nie miała
Nieraz na niej siedziałam
Swoje smutki i radości tam wylewałam
Taka pamiątka z młodych lat
Która trwa odkąd istnieje świat
I będzie długo jeszcze służyć nam
Bo każdy z nas do niej sentyment ma

Lizelotta