po kolejnym wschodo-zachodzie umierania nie bawią mnie uśmiechnięte pajacyki do kolejnego niedospania zachłysnę się tysiąc razy sobą i Tobą zadławię o drugiej dwadzieścia siedem bo przecież wtedy wyrywa się z korzeniami dłonie szuka zarzyganych czterolistnych koniczynek pod szpitalem psychiatrycznym i liczy się końce do końca.
Magdis
