Pomoc

Nie za bardzo chciałam dorastać,
Fizycznie jestem jeszcze dzieckiem,
Ale depresja chorobą dorosłych,
Mentalnie jestem kaleką,

Przetrwałam dość długo,
Przy obniżonej czujności zmysłów,
Bo miałam nadzieję na lepsze czasy,
Myślałam, że będzie jeszcze lepiej,

Ale w tabeli szczęścia,
Linia życia biegnie ku dołowi,
I jak mam myśleć o przyszłości,
Kiedy teraz chcę już stąd iść,

Trudno tak pytać o miłość,
Kiedy się ją straciło,
A o życie jeszcze gorzej,
Bo nikt nie zna odpowiedzi,
Gdzie moje uciekło,
Zaczepiam przechodniów,
Dziwnych i róznych osób,
''Szukałeś mojego istnienia?''
''Nie obchodzi Cię to, tak?''
''Przepraszam, że przeszkadzam.''

By ktoś się domyślił,
Tak, błagam o pomoc,
Bo sama nie wiem co robić,
Tak, błagam o istnienie,
Bo myślę, że jestem coś warta,
Ale boję się tego wsparcia,

Sama już nie wiem co czuję,
Myślę nad życiem i śmiercią,
Rozważam dwie opcje,
Ale, czy wybiorę najlepszą?

Nunx

Średnia ocena:

Kategoria: Życie

Data dodania 2014-07-29 23:25

Komentarz autora: ...

Strona glówna

< Nunx >

< wiersze >

Czorcik | 2014-07-30 22:15 |

Podobno do szczęścia potrzebne są niezbędne rzeczy do jedzenia i ubrania, skromne miejsce do mieszkania, przyjaźń i myślenie o innych ludziach. Ci, którzy mają więcej, nie są za bardzo szczęśliwi.

Eniii | 2014-07-30 20:20 |

Czasami zastanawiamy się nad swoim życiem lub też śmiercią w podobny sposób do wybierania w sklepie czekolady. Kupić? Nie kupić? Życie, które jest największą wartością sprowadzamy do tak podłych wyborów... Dlaczego? Bo żyć, umieć się cieszyć każdą chwilą, umieć stawiać czoła przeciwnościom, walka o swoje szczęście - to cholernie trudne płaszczyzny, w których się obracamy i dużo łatwiej pójść na skróty, po prostu wszystko skończyć w jednej chwili... Ale czy to dobra decyzja? Jeśli każdy z nas dostał szansę i dar jakim jest życie, to nie wyrzucajmy lekką ręką najlepszego prezentu jaki kiedykolwiek otrzymaliśmy. Chwile zwątpienia zdarzają się każdemu z nas, ja też to przeżywam wielokrotnie, na potwierdzenie zapraszam do mnie na wiersz 'ostatni rejs'. Pozdrawiam :)

blueoctober | 2014-07-30 13:04 |

życie jest największym darem...każdego dnia uczymy się siebie...rozumiem Twój krzyk, którego nikt nie słyszy. ..musisz być silna, żeby nie tylko przetrwać, żeby żyć...pozdrawiam serdecznie, nie poddawaj się

Michal76 | 2014-07-30 12:08 |

Niesłychanie przejmujący, mocny wiersz. Cóż, niestety nikt z nas nie potrafi spojrzeć zupełnie obiektywnie na sytuację, w której obecnie się znajduje, przewidzieć wszystkich skutków podejmowanych przez siebie decyzji i aby wyciągnąć "odpowiednie" wnioski, najczęściej niezbędna jest perspektywa czasu ... więc jako istoty z ograniczonym "polem widzenia", pewności nie możemy mieć nigdy. [Depresja jednak zniekształca odbierany obraz rzeczywistości, sprawia, iż tak naprawdę neutralny, obojętny na nasze życie świat, zdaje się być "nam" nietylko nieprzychylny lecz aktywnie przeciwny, nadinterpretujemy własne przeżycia, wyolbrzymiamy na swoją niekorzyść. Mimo, że depresja to choroba cywilizacyjna, choroba śmiertelna, która z każdym rokiem zbiera coraz obwitsze żniwo, osoby nią dotknięte często wstydzą się do niej przyznać, same przesądzają o swoim dalszym losie podczas gdy istnieje jednak realna moliwość wyleczenia się z tego cierpienia duszy ( i nietylko) z profesjonalną pomocą. Wyjście z sytuacji istnieje i nie musi kończyć się "ucieczką."] - to tylko tak na marginesie. Pozdrawiam i życzę przede wszystkim odwagi w podejmowaniu decyzji (niech lecą wióry, przeszkadzaj ile się da) ze świadomością, że życie dzieje się tylko tu i teraz - a z tym w każdej chwili posiadamy wiele (nowych) opcji (więcej niż jesteśmy świadomi) - i przede wszystkim, że "nobody is perfect."

Brak komentarzy