Potok..

...Stoję na szczycie swej góry..

nad potokiem modrym


gdzie płynie
woda życia nurtem niespokojnym...

Patrzę w toń wzburzonej wody
jak w kamień uderza

rozmyślam o tym co było w

przeszłości żal do serca zmierza...


To co było piękne...

bajką sie nazywa...

bo jak bystra woda

do jeziora wpływa

taki Ja wpłynę ...w otchłań ciemnej
wody....

odrzuconej miłości...czułości....

niepotrzebna nikomu

odepchnięta...

zdeptana....

po cóż być?


po co?


na samotność skazana.....

Bystrooka

Bystrooka