Wyjście z ...

ciemne burzowe chmury
przytłaczają swoją barwą
wiatr przychylności rozdmuchał
oddech czarodzieja dobroci
czuwając nad pogrążonymi w smutku
przywrócił blask licom

zza chmur wyjrzało słońce
niebo rozjaśnił błękit
wyleciały ptaki ukryte z zakamarków
radując śpiewem przyrodę
wszystko nabrało kolorów
dźwięki odzyskały brzmienie
smutek wraz z przygnębieniem
spłynął w górskim potoku
drzewa odzyskały zieleń
oczy rozbłysły nadzieją

wszystko choć bardzo powoli
wychodzi z cienia
aby ogrzać się przy ognisku
jego płomienieniami
czas odzyskał równowagę
nawet codzienność pomimo szarości
z wiarą biegnie w przyszłość
głos już nie tak drżący
odzyskał właściwy ton


myśli zaznały spokoju
uformowane w zwartym szyku
podążyły swoją drogą
ciężar spadł w przepaść
zasypany lawiną smutku

a czarodziej
pokiwał z zadowoleniem głową
uśmiechnięty spojrzał
na odrodzenie
i odszedł w stronę potrzebujących
aby darować innym ukojenie

tyś już został uleczony







23.09 - 24.09.2003.

kazap57