SPÓąNIŁAM SIĘ

Spóżniłam się na pociąg -
odjechał
jak upiorna gąsienica
to nic
mogę poczekać
w tej drodze donikąd

spóżniłam się na bal -
już świta
tancerze i biesiadnicy sunęli
jak zjawy upiornie świetliste
w korowodzie nie z tej ziemi

spóżniłam się na spotkanie z życiem...
mijaliśmy się obojętnie
pełzający po różnych orbitach
ślimaczą drogą okrężną

spóżniłam się na skruchę i żal
serce zastygło i skamieniało
w martwy
nieczuły głaz -
wreszcie skonało

spóżniłam się na miłość!
gorejącej świecy ogarek
już się dopala
ostatni płomyk gaśnie
i mija powoli
spóżniłam się na miłość ...
czy spóżniłam się…?

Ewawlkp