Skowronek z mroków

„Skowronek z mroków”

Zapatrzeni w iluzję realności
Pragnący spokoju, duchowości
Spotykamy się po raz ostatni
We wspomnień grono dostatni.

Nie będę słuchać melodyjnych uroków
Rzucanych na mnie przez skowronka z mroków
Świergot w serce wpisane
Powoli staje się zapomniane.

Po miesiącach wytchnienia
Powróciły wspomnienia
Serce mi ptaszek skradł
Wyszeptane nocą pocałunki ukradł.

Okazał się być niegodziwy
W życiowej doli nieszczęśliwy
Bo to tylko ja tak naprawdę
Znałam naszych losów prawdę.

Laura_Peyton_Ylonen