zgubiłem się za rogiem dnia i nocy gdy świt zapalił pierwszy promień nie wiedziałem dokąd pójść smutek duszy kilka łyków zapomnienia szarą mgłą się okrywam już nic nie chcę pragnień żadnych bo za późno okruchy chleba niczym skrawki tych dni i cisza to nic nikt łez nie uroni to nic ...
Adamo70
