Śmierć Powstańca

Śmierć Powstańca (44)

Mój chłopcze ukochany.
Przemoc twoje życie odebrała.
Młodą krew wypiła.
Teraz mi patrzy w oczy.
Twa ofiara moja miłości.
Nie na darmo oddana.
W me serce twoje rany wpisane.
Do końca życia palić będą.
W łączności z Tobą.
Ja dziewczyna powstańcza.
Walczyć do końca będę.
Za twoje życie.

Pomszczę Cie najdroższy.
Walczyć jak ty będę.
Szwabów gonić.
Czołgi butelką zapalać.

Tyś o matkę naszą walczył
za Ojczyznę najdroższą
dziś w pierś Ci strzelili
bo Twe serce za bardzo kochało

za Ojczyznę zgoniłeś
nim skrzydła rozwinąłeś
orle młode
które pokochałam

Trzymam Twą głowę na kolanach
uspokajam Cię wielce
gładzę po głowie
obiecuje Ojczyznę wolną
i serce oddaje
pocałunkiem żegnam trupa
nie chce odejść
lecz zmuszają mnie bracia
odrywają od Ciebie
zanim powiem Żegnaj
na zawsze


Madame_Heloiza

Średnia ocena: 10
Kategoria: Śmierć Data dodania 2014-09-17 15:49
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < Madame_Heloiza > wiersze >
Tadeusz_Gustaw | 2014-09-22 18:26 |
Bardzo piękne przejmujące przesłanie,tylko językowo gryzie mnie lekko parę kolokwializmów. Ale poza tym naprawdę piękny i metaforyczny wiersz. Popracowałbym nad literówkami i interpunkcją.
lipiec | 2014-09-18 19:45 |
Bardzo pięknie napisany wiersz,przejmujący i smutny.
Conte | 2014-09-18 12:44 |
Wspaniały...mądry
stratocaster | 2014-09-17 19:33 |
łzy płyną...serce Twoje raną pisane ;-( "...Trzymam...Cię wielce gładzę po głowie..." -dajesz serce, a serce w budowie... Piękna choć tragiczna miłość, a wiersz dobry ;-)
Ziela | 2014-09-17 16:57 |
Porządny i metaforyczny z przesłaniem… 5-
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się