BYT

Kim jestem – nie wiem
Stoję na skraju przepaści życiowej
Patrzę i patrzę w głęboką głębie życia
Nic nie widzę – oprócz Siebie
Widzę moje życie pełen radości i smutku
Spędzony tam czas przemija szybko
Sekunda staje się godziną, godzina staje się dniem
Dzień przechodzi w miesiące, a miesiące w lata
Lata stają się wiecznością na wieczność
Wieczności jasnej lub ciemnej
Nie wiem gdzie zmierzam
Moje dni są policzone.

telemah

Średnia ocena:

Kategoria: Życie

Data dodania 2006-06-05 13:22

Komentarz autora:

Strona glówna

< telemah >

< wiersze >

zuza | 2006-06-05 14:33 |

"Głęboka głębia" - to tak jak masło malane. Chyba lepiej będzie "przepastna głębia". Trochę dużo "wiecznoci" obok siebie. Sens życia to trudny temat, daję 5.

Bystrooka | 2006-06-05 13:57 |

pięknie....smutek...melancholia..uwielbiam takie wiersze ..

iskierka | 2006-06-05 13:43 |

optymizmu*

iskierka | 2006-06-05 13:43 |

w sumie kazdy ma dni policzone,(these are the days of our lives)mzoe czasami warto spojrzec wokol ,moze nie stoisz sam wsrod ludzi tlumu?:)))zycze ciut wiecej optynizmu:)))

chłopiec o niebieski | 2006-06-05 13:32 |

ale fajnie, znowu ktos psize tka smutno ajk ja ;)

Brak komentarzy