Nocą

usypiam
Sen opiewa moją dusze
załzawione oczy zamykam
serce uspokajam
oddech staje się spokojniejszy

Pojawiasz się Ty
pachnący deszczem
delikatny jak motyl
piękny jak gwiazdy skrzące czarne niebo

gładzisz twarz
ścierając z niej łzy
całujesz oczy zbierając z nich zmęczenie
dotykasz serca wyciągając ból
rysujesz

świty
płoszy Cię jak ćmę
motyla niedocenionego
zbyt mało kolorowego
znikasz

wstaje
o twojej obecności świadczy tylko
małe piórko na poduszczę
białe czyste
rysunek srebrną linią rysowany
wyznanie
poetyckim słowem wyszeptane

lecz nie ma Ciebie
nie ma snu
ani miłości to tylko marzenie

marzenie
słodkim miodem pachnące
malutkie jak ziarno gorczycy
ukryte jak najdroższy skarp
w okopach mojego serca

jesteś marzeniem
ciepłem serca
słodyczą duszy
żyjemy w dwóch rożnych światach
dwóch różnych wymiarach, epokach
nigdy się nie spotkamy

pozostanie, nienawiści, ból i smutek
a życie dane z nic
musi być przeżyte
w nienaruszonym stanie oddane
lecz niezbyt wcześnie
i nie za późno

walczę chowając je przed ich kamieniami
ich nienawiścią
jak porcelanowe serce za murami aktorstwa

tylko zawsze mam przy sobie Twoje wiersze
Twój rysunek

Madame_Heloiza