Patrzyłam...

Patrzyłam jak spadają
gwiazdy ze szklanego nieba,
powoli blakną i dosięgają
codziennego chleba.

Patrzyłam jak się wznoszą
zwykli ludzie do zwykłego nieba,
by odetchnąć wiecznością,
bo tak trzeba

poetkaz359

Średnia ocena:

Kategoria: Inne

Data dodania 2014-10-21 19:58

Komentarz autora: Ten wiersz w orginalnej formie (napisanej oczywiście prze ze mnie) ma 3 \

Strona glówna

< poetkaz359 >

< wiersze >

p_s | 2014-10-21 21:47 |

zwyczajne - niezwyczajne (a swoją drogą to chętnie przeczytałbym również trzecią)

anias | 2014-10-21 20:39 |

patrzyłaś i widziałaś... prozę życia :)

Brak komentarzy