A najdziwniejsze

A co najdziwniejsze w tym wszystkim to,
to, że raz boli - niczym duszę rozrywa;
a raz cieszy - i po umyśle spływa kroplą suchą

Najdziwniejsze to, to że czynnik identyczny,
nie różniący się niczym, szczegółem żadnym - jakby
na każdej płaszczyźnie skopiowany idealnie -
raz łzawi, raz śmieje

Fałszem jest, że z czasem kolejność zyskuje, a
człowiek przewidzieć jest w stanie
Obłudą jest doświadczenie, które rzekomo się
nabywać powinno

Sinusoidalne są wszelkie zdarzenia,
i rany, i szczęście, które nie ma twarzy

Boję się szczęścia, które dłoń w stronę mą wyciąga
Lękam się, że przyjdzie, odejdzie, nie wróci

qaxde