POV VIII - Osiem

ułomny półsymulakr nieskończoności
jak (ma)szkaragdowy szezlong Arpeli
co wrzeszczy by go obalić

od zarania dziejów – moich
wlecze się uczepiony cienia
pęczniejąc bezustannie
wychodzi z siebie

i zczepia się z samym sobą
nad wyraz ordynarnie

w nieskończoność


Xii

Średnia ocena: 10
Kategoria: Inne Data dodania 2014-11-29 19:26
Komentarz autora: Bo bardzo nie lubię.
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < Xii > < wiersze >
Michal76 | 2014-12-02 14:32 |
Co za odważny, przypominający szaleństwo początek! - "(ma)szkaragdowy szezlong Arpeli co wrzeszczy by go obalić" - nie do podbicia - g e n i a l n e. Wow!
Conte | 2014-11-29 22:19 |
Myśli prowadzące do nikąd...czasem lepiej nie myśleć:)
p_s | 2014-11-29 20:55 |
lubię słowotwórstwo w Twoim wykonaniu. urzekły mnie: półsymulakr i - zwłaszcza - (ma)szkaragdowy z pierwszej części utworu :-) Nie wiem jeszcze jak się odnieść do fińskiej Arpeli ale jeszcze tu wrócę ;-)
Ziela | 2014-11-29 19:29 |
Nieszablonowy, ale nie genialny… 5=
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się