Zaćmienie

Pamiętam, jak zrobiło się ciemno
jakby słońce zakryło swą twarz.
Kury szły do kurnika na grzędę
bo myślały, że trzeba już spać.

Pies przy budzie swej ziewnął przeciągle
i do spania zawinął się w koc.
Był tym faktem niezmiernie zdziwiony,
że tak szybko nadeszła dziś noc.

Dziadek podał mi szkło zakopcone:
weź przez niego oglądaj ten świat.
Lecz przez szkiełko już nic nie ujrzałem,
bo je zaraz zabrał mi brat.

Nie wiedziałem po co ten teatr,
kto w nim główną rolę ma grać.
Powiadano, ze diabeł zaciemnia
aby dusze bezpieczniej mógł kraść.

Odnalazłem przypadkiem to szkiełko
pośród starych rupieci sprzed lat.
Popatrzyłem przez nie zdziwiony,
bo ujrzałem dziecinny swój świat.

Babcia ciągle krzątała się w kuchni,
na fotelu siedział mój miś,
stary zegar odmierzał godziny
jakby wszystko to działo się dziś.

Czyżby w szkiełku tym starym od dziadka
umieszczony tajemny był czar
i gdy patrzył ktoś z wielką tęsknotą
to mógł widzieć to, co zobaczyć chciał.

Myślę sobie, że wielu z nas jeszcze
pragnie, żeby noce i dnie
powróciły z czasów dzieciństwa
choćby tylko w marzeniach, we śnie.