ach te zakręty

zadumanym oddechem lata
oczami nadziei bez pokrycia
żar serca nieśmiało zamieniałam
w szept ciepłego spojrzenia

grałam cichutko na klawiaturze
kolorowych jesiennych liści
miękko dotykiem wydobywając
sens niewypowiedzianych myśli

wędrowałam krętą drogą marzeń
z bagażem nabytych doświadczeń
pustą choć wciąż ciepłą dłonią
wsłuchana w śpiew nadziei

prowadziła mnie wiara niezłomna
choć upadałam po drodze nie raz
niejeden zakręt pokonałam
niejeden do pokonania mam.

anias