Przypadkowe spotkanie

Miłość jest przypadkowa, jak przypadkowe jest spotkanie,
I niech tak się stanie, zakochajmy w sobie się,

Bo największym skarbem jest gdy obie strony kochają się,
Niech się stanie komunia dusz, niech zatańczą ciała już,

Przypadkowe spotkanie, stało się dla mnie darem,
Wybawieniem twórczym grallem,

Szedłem ulicom, myślałem ilu ludzi tu,
Chodzi, nie patrzy na siebie, nie myśli o sobie,
A tak wielu jest samotnych jak ja,

Spośród tłumu zobaczyłem ciebie,
Byłaś Aniołem, spadłaś z nieba,
Bo miejscem gwiazd jest niebo,

Gdy cie ujrzałem to było przypadkowo,
Jak pójście do sklepu, za zakrętem stałaś ty,

Wiedziałem że cie kocham, bo serce szlochało,
Usta zamilczały, wargi do ust się schowały,
W brzuszku mym zagrały kiszki marsza,
Serce zadygotało, z oczu puściły się łzy,

A ty zapytałaś się mnie co się stało?

Ja powiedziałem, że się w tobie zakochałem,
Mimo że cie pierwszy raz ujrzałem,

Ja w tobie zakochałem, mimo że cie nie znałem,
Ale dusza ma zakochała w twojej się,
Teraz wiem tylko ciebie chce,

Miłość powinna być troszeczkę niewinna, psotliwa i zwinna,
Nie wiedziałem że się zakochałem, Puki cię nie usłyszałem,

Tak naprawdę to cie nie znałem ale wiedziałem że cie kocham,
Dlatego wciąż szlocham i szlocham, tak bardzo cie kocham,
O tobie marze, o tobie śnie tak bardzo aniołku kocham cie!

Miłość jest przypadkowa, jak przypadkowe jest spotkanie,
Komunia dusz zdarza się tuż, tuż

chłopiec o niebieskich włosach