serce i rozum

serce me niespokojne
przeciw rozumowi staje
jakby mu obojętne było
że się krztusi łkaniem

i chociaż rozum
każe zapominać
serce wciąż we wspomnienia
pazury swe wbija

choć łka samo często
powracając w przeszłość
to nie chce zapomnieć
że już coś odeszło

a rozum bezradnie
na to wszystko patrzy
i z miłości do serca
błędy mu wybaczy

skala