Kocham ten sposób, w który mnie ranisz
Niczym bańka mydlana sprawiasz że pękam
Złap mnie niczym ćmę w złotą klatkę
I nie wypuszczaj bo świat jest tak bardzo zły
Nie jestem dobra w spełnianiu obietnic
A przecież tak wiele Ci już przysięgłam
To wszystko jest nie do skończenia
Bo wciąż kocham sposób, w który mnie ranisz
Odsyłam do mojego wiersza pod tytułem „ Jeśli istniejesz parkowa bogini”. Pokazałem tam, iż każda bajkowa i miłosna Arkadia może się prędko zmienić w szara prozę życia.
Na portalach poetyckich przeważa liryka miłosna. Nie mówię, że to źle. Wspomniany fakt mówi coś o tym, jaka jest prawda o współczesnych Polakach i czym żyją, jacy są i co Ich nurtuje.
