nad OdrÄ…

trawa spalona słońcem
z łatwością wyrywana
ciężarem podbijanych podeszew

błękitne niebo
oblane promienistym uśmiechem słońca
raz po raz przysłaniane cienistym obłoczkiem

ich uśmiechy
na zmęczonych twarzach
nawet podczas snu

niezapomniane głosy
odbijajÄ…ce siÄ™ echem
w sercach zjednoczonych ludzi

bezapelacyjna wolność
unoszonych na rękach ciał
i przenikajÄ…cych siÄ™ wzajemnie dusz


obrazy i dźwięki powracające co dnia


czekam
liczÄ™ dni
kocham

jaimojeniebo