meta

pojechać – nie wiedzieć dokąd
pobiec - prosto przed siebie
w mrok
gdzie nogi poniosą
gdzie oczy nie spojrzą

szybować – choćby przez chwil kilka
dopóki ziemia
nie złoży na ustach
pocałunku
i nie zapowie przez megafon:
przystanek końcowy


p_s

Średnia ocena: 8
Kategoria: Inne Data dodania 2015-02-19 23:30
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < p_s > wiersze >
szarotka | 2015-11-12 18:11 |
.
zarumienionaiwona | 2015-02-22 11:16 |
Lecę bo chcę :) Czuję w powietrzu smak wolności, ciekawy.
anias | 2015-02-20 09:44 |
ziemia z lotu ptaka jest cudna...ale trzeba bezpiecznie wylądować, a uciekać nie warto...przed sobą się nie ucieknie...
codzienna | 2015-02-20 00:14 |
My przyziemni wciąż marzymy o lataniu...a Ziemia taka piękna...
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się