W powietrzu unosi się zapach czerwieni
Przyjaźnie pieszczącej nadgarstki.
Z uśmiechem na twarzy spogląda na swoje dzieło
Ciesząc się że żegna codzienność.
Już dawno zapomniała co to radość
Więc wyrzuciła życie do kosza.
Skazała je na samotność,
Odrzucenie
Wieczne potępienie.
Dobrze mu tak- pomyślała.
