pociągi w jedną stronę

galopem pędzą żelazne konie
w wagonach ludzie tańczą
i płaczą

a kiedy pierwszy się zatrzyma
wysiądą wszyscy
rozproszeni na ciemność i światło
Bóg ogłasza żniwa
zbiera do spichlerza obfite serca
czerwone jak maki
pachnące bzem

moje utonęło

będę krzyczeć ile sił
zajrzyj Panie na dno ono tam jest

westwalia