Pomimo spiekoty

potworny upał lejący żar
męczy organizm odwadnia
osłabia jego funkcje zniewala
pot spływa słonym strumieniem
wyczerpany pochłania płyny
aby napełnić zbiorniki
skulony w kącie szarości
prosi o skrawek cienia
dla umęczonego ciała

tylko dusza w nim jak dzwon
brzmi po rozległe krańce
serce wybija życia rytm
bo jego siła i moc
z wnętrza wypływa
zalewając otaczające
emanuje radością
skrywając smutek
w kieszeni pamięci

skwar mu nie straszny
bo jego wnętrze…

19.07 – 21.07.2007.

Średnia ocena:

Kategoria: Inne

Data dodania 2015-03-31 17:16

Komentarz autora:

Napisz wiadomość

Dodaj do listy znajomych

kazap57 | 2015-04-01 11:15 |

Cairena - Alicjo - więc nie będę przeszkadzał - zamówię kawę - pozdrawiam

Cairena | 2015-03-31 22:31 |

Zamyśliłam się, refleksyjny wiersz...* pozdrawiam

kazap57 | 2015-03-31 20:00 |

szybcia - bardzo dziekuję - pozdrawiam

szybcia | 2015-03-31 19:35 |

śliczny :)*

kazap57 | 2015-03-31 18:34 |

Anno piękne słowa - dziekuję - pozdrawiam

anias | 2015-03-31 17:46 |

dopóki w sercu mieszka najpiękniejsze z uczuć, każda przeszkoda jest do pokonania...

Brak komentarzy