Nienawiść do życia

życie jest jak Atawistyczne poglądy,
Pełne hiperbolizacji, Rodzinnej dewastacji!

Nienawidzę życia, tej kpiny z ludzkiej winny,
Nienawidzę bycia w ironii, ludzkich kłamstw sałatce,

Kucharz życia to diabeł, co przypala co mu się podoba,
Gdy mnie sól i pieprz zrodzili, czorty mnie już dawno w solniczce przypalili,

Rozpiera mnie gniew, i ból, żądam sił nadprzyrodzonych,
Boże daj mi moc, daj mi wiarę że potrafię przełamać tą niemoc,

Jestem upośledzony normalnością,
życia ludzkiego monotonnością,

Gdy dostane moc, latać będę jak helikopter,
Zapewniam was, wszystkich was utopię,

Gdy znikniecie, odlecicie, jak odlatują warzywa,
Bo ich połowa jest nie żywa,

Gdy zgniła warzyw, wasza sałatka będzie,
Ja stworzę utopię mego życia Kopię,

Tam będzie gościła miłość, piękno,
Równota dusz, nieważne czyś brzydki i już,

Strażnikiem, Będzie śmierć, czarna smoła,
Moja dusza zabiła woła!

Stoję w plugawym karle życia, i myślę o istnieniu byciu,
Sypie się jak lustro, szklanych chwil bóstwo,

Każdy odłamek szkła,

To mego życia czarna łza,

Z oczu mych czarna łza,

Mego serca odłamek szkła!

chłopiec o niebieskich włosach