płomień i wiatr i łzy

zanim myśli poderwą się w niebo
chodzą po ziemi i szukają szczęścia -
tej złocistej iskry, na której leci pszczoła
krąży nad zielonymi drzewami wiosny
czeka aż z ich pączków wysypie się kolor
zalśni kwiat w barwie słońca
zaprosi na słodką ucztę
nęcą nektarem kwiatowe pyłki
z których pszczoła wyczarowuje złoty pył słodyczy
pragnienie z miłością zmieszane

to są moje krajobrazy:
drzewa, listki, gałązki
białe i kolorowe pióra
i oczy, co zakwitły wiosną
i serce, co dojrzewało latem
i ręce, co objęły sosnę
płomień i wiatr i łzy
i coś, co świeci, śmieje się, tańczy
w lesie, wodzie, powietrzu, na ziemi

moja miłość jak pszczoła -
wciąż leci na złotej iskrze
to pamiętanie utrwalone
w kropli światła, w porankowej zorzy

Irena