Nie wierzę w cuda.
Bogu się nie uda
wskrzesić we mnie choćby
iskrę
Powoli niknę,
za chwilę zniknę,
Życie jest zbyt krótkie
na nudne wybory,
nudne dni
bez nic nie robienia
siebie samej tępienia
Nie wierzyłam w cuda.
Lecz chyba Tobie się uda
Uczynić moje życie
miłością nie złością
radością nie smutkiem
Zgadzam się z AngelEole, choć to są tylko i wyłącznie sugestie. Co z tym zrobisz - Twoja sprawa, ponieważ poezja to coś zapisane w sercu a nie na papierze :)
Oba bazują na tym samym leksemie. Jeśli już coś powoli niknie to wiadomo, że w końcu zniknie. Wiec drugi wers jest zbędny. To nadmiar niepotrzebnych słów.
