On największą jest zagadką... Na nim dziś opierasz się... Jak księga z czarną okładką... W niej pojawiasz się... Siejac zniszczenie... Gardzi i na próby wciąż wystawia... Prosto w oczy się śmieje... I wskazówki swe przestawia... Zatrzymać się nie może... Prowadzi wciąż Nas... Jego głębia jak morze... A na imię mu Czas... By Alex
czorno
