I znowu walczę z obrazami powracającymi przypominającymi mi Ciebie, ze smutkiem tak przeogromnym, że można go łyżkami jeść, ze wszystkimi myślami z Tobą związanymi, które wypływają z dna pamięci na powierzchnię niczym topielec... Czy wygram? Czy zginę? Proszę. Pomóż. Po prostu zniknij. Na zawsze...
Natt
