Przepraszam

Przepraszam
to nie tak miało być
ten ślub tłum gości
i szczęście rzucone za siebie

To nie tak
przepraszam
dobrze wiem
jeszcze wczoraj byłam twą królową
a ty mym donżuanem ze snów

Dziś już nie ma szans
pozamiatał je czas
i spalił na stosie losu

Dobrze wiesz
rozpadł się nasz wspólny świt
jak kryształowy dzban pozostały łzy
i skrócony czas o parę lat

To nie tak przyznaj mi
to nie tak miało być

Dziś już nie ma nas
osobne ja osobne ty
nasz wspólny kwiat
pogubił płatki w drodze do nieba


aloya

Średnia ocena: 10
Kategoria: Inne Data dodania 2016-06-30 14:47
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < aloya > wiersze >
kazap57 | 2016-06-30 20:27 |
Wielką sztuka jest przepraszać i dziękować - to dziś bardzo zapomniane słowa ...miłość szczęście i radość.....pęka wszystko smutek i rozstanie i łzy ....zamyśliłem sie - serdeczności
Henryk_Konstanty | 2016-06-30 18:30 |
W uzupełnieniu dodam, czytając wiersz nie zwracam na początku uwagi na formę, ale na uczucia i emocję jakie wywołuje w mym sercu. Jakie wywarł na mnie ten wiersz wrażenie to widać po moim wcześniejszym komentarzu. Teraz już na chłodno stawiam piątkę.
Henryk_Konstanty | 2016-06-30 16:39 |
Ten wiersz wymyka się wszelkim ocenom, ponieważ jego treść wypaczy ocenę. Jak ocenić boleść, smutek? Ja nie potrafię. Empatia nie pozwala przejść obojętnie obok tak osobistego bolesnego wyznania, ale wręcz przymusza do jej okazania chociaż słowem. "A gdy braknie słów" to mój wiersz, który napisałem przepełniony bólem innego człowieka.
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się